Kobiety w małopolskiej Policji
Mogły wybrać inną drogę zawodowego rozwoju, jednak, jak same twierdzą, służba w Policji daje satysfakcję z dobrze wykonanego zadania a przede wszystkim z niesienia pomocy innym. W garnizonie małopolskim zatrudnionych jest aktualnie 2386 kobiet. 1219 pełni służbę jako policjantki, a 1167 kobiet pracuje na stanowiskach cywilnych. Ich rzetelna praca, profesjonalizm, ogromne zaangażowanie oraz umiejętności są bardzo ważne dla sprawnego funkcjonowania jednostek.
Kobiety w policyjnym mundurze nie są już widokiem nietypowym. Zainteresowanie pań służbą z roku na rok jest coraz większe, co ma odzwierciedlenie w ilości zatrudnionych policjantek. Jedne od zawsze marzyły by zostać policjantkami, inne dokonały wyboru nieco później. Kobiety są widoczne na ulicy, pomagają ofiarom interwencji domowych, czy też wypadków drogowych, a także realizują się w wydziałach kryminalnych, śledczych czy logistyce. Kiedy potrzeba, są wymagające i stanowcze, odważne i silne, by w innych sytuacjach pokazać swoją łagodniejszą stronę. Jak same mówią w Policji nie jest ważna tylko siła, ale także umiejętność łagodzenia obyczajów.
Po służbie są kobietami spełniającymi się w życiu rodzinnym. Mają też swoje pasje, które są odskocznią od trudnej i wymagającej służby, m.in. z sukcesami reprezentują Policję na zawodach sportowych, malują, grają na instrumentach, śpiewają, podróżują.
Historia powstania policji kobiecej.
Możliwość podjęcia przez kobiety służby w policji pojawiła się w 1925 r. kiedy to Komendant Główny Policji Państwowej podpisał stosowny rozkaz. Na pierwszy kurs przygotowawczy zgłosiło się 30 pań, które musiały spełniać bardzo surowe kryteria doboru. Policjantką mogła zostać wyłącznie panna lub bezdzietna wdowa w wieku od 25 do 45 lat. Oprócz spełniania wymogów fizycznych -dobre zdrowie, krótkie włosy, min. 164 cm wzrostu - kandydatka musiała legitymować się nienaganną opinią i zobowiązać się, że przez najbliższe 10 lat nie wyjdzie za mąż. Konieczne było również dostarczenie świadectwa moralności oraz opinii jednej z organizacji kobiecych. Młode policjantki były szkolone pod kątem walki z handlem żywym towarem, nierządem i sutenerstwem. Kiedy po I wojnie światowej pojawiły się nowe przestępstwa, takie jak problemy z młodzieżą, problemy rodzinne, przestępstwa wobec kobiet, sutenerstwo i nierząd – zadanie przeciwdziałaniu tego typu zjawiskom przypisano właśnie policji kobiecej. Pierwszą funkcjonariuszką, która stanęła na czele Policji Kobiecej była Stanisława Paleolog, której powierzono zadanie kierowania brygadą sanitarno-obyczajową, działającą w Urzędzie Śledczym w Warszawie. Więcej na: https://policja.pl/pol/aktualnosci/200359,Czy-wiesz-ze.html
Możliwość podjęcia przez kobiety służby w policji pojawiła się w 1925 r. kiedy to Komendant Główny Policji Państwowej podpisał stosowny rozkaz. Na pierwszy kurs przygotowawczy zgłosiło się 30 pań, które musiały spełniać bardzo surowe kryteria doboru. Policjantką mogła zostać wyłącznie panna lub bezdzietna wdowa w wieku od 25 do 45 lat. Oprócz spełniania wymogów fizycznych -dobre zdrowie, krótkie włosy, min. 164 cm wzrostu - kandydatka musiała legitymować się nienaganną opinią i zobowiązać się, że przez najbliższe 10 lat nie wyjdzie za mąż. Konieczne było również dostarczenie świadectwa moralności oraz opinii jednej z organizacji kobiecych. Młode policjantki były szkolone pod kątem walki z handlem żywym towarem, nierządem i sutenerstwem. Kiedy po I wojnie światowej pojawiły się nowe przestępstwa, takie jak problemy z młodzieżą, problemy rodzinne, przestępstwa wobec kobiet, sutenerstwo i nierząd – zadanie przeciwdziałaniu tego typu zjawiskom przypisano właśnie policji kobiecej. Pierwszą funkcjonariuszką, która stanęła na czele Policji Kobiecej była Stanisława Paleolog, której powierzono zadanie kierowania brygadą sanitarno-obyczajową, działającą w Urzędzie Śledczym w Warszawie.
Więcej na: https://policja.pl/pol/aktualnosci/200359,Czy-wiesz-ze.html
